Извадоци VI:
Во жилите на Георгија Кастриот течела Македонска крв, или како што неговиот биограф Marin Barlet “Славејќи ја неговата телесна убавина” вели дека “потекнувал од прекрасниот словенски сој со карактеристична ДИНАРСКА КРВ” (страна 312, фуснота 5, Марин Барлети страна 13, Камил Паганел страна 25-30 стр.)
Предлагам да погледеме дали навистина Паганел тоа го зборува, и секако дека Поповски ни остави простор за сомнеж, затоа што безброј пати ги компромитираше и контаминираше со погрешни и лажни конотации историските книги, автори, рецензии, иостражувања, дури и имиња.
Од книгата на Камил Паганел:
Крвта на француски се нарекува sang и на крај пробајте, пронајдете такво нешто и поврзетего со Словени-Македонци. Секако дека нема.
Извадоци:
За Јован Канински, познат и како ЈОАН КАНИНА, кој бил најмлад син на Бране Констрантин, најстариот се знае дека кога бил во градот Канина, се доселил во селото Симона кај Кроја. (страна 237, фуснота 28,Hahn)
Албанците православни, кои живееле на јужна Албанија, од тогаш па се до ден денешен, името Јован, во нивна лексичка складност го изговараат како ЈОАН. Добар документ, ни претстави аматерот Поповски, е само еден самоубиствен чин, со инструмент кој до ден денес сведочи за таквото праксицирање во Албанија, и кај православните Албанци, кои живееле на јужна Албанија. Hahn како еден од најголемите и најдобрите албанолози тоа добро го сведочи.
За Борислава, се знае дека била мажена за дук ЃИНО ТАНУШ (1281-1318), познат властелин, верен сојузнук на венецијанците, кој управувал со пределот Дебрани, помеѓу градот Леска(леш) и реката фаница... (страна 238, фусноти 29 и 30, Жунгуловски, Шуфлај...)
Имињата Ѓино, и Тануш, се карактеристични албански средовековни имиња, ЃИН и ЃИНО се користи во Албанија во тоа време, а за тоа сведочат и Турските документи и пренесени од страна на Милан Шуфлај и многу други автори. Само Поповски удира со глава во ѕидот, и тоа го "краде" од тие простори, и ни кажува дека денес и во Македонија се користел ЃИНА и ЃИНовски како антропоним, но во турските документи од 15 век, тоа име го нема на просторите на денешна Македонија, а за разлика од тоа, го има на просторите на денешна Албанија.
Прогон , ГИНО, ГИН – Карактеристични Македонски имиња(петар поповски), страна 74 фуснота 225 ;
ТАНУШ, Музакија страна 76;
Еве како луѓето кои ги разбираат нештата како што треба, и ги перцепираат со здрави и потентни сетила (само кликнете на сликите за поголема верзија):
Книгата се вика, Албанците во Источните Балкани од Бојан Ѓозелов.
Еве Mилан Шуфлај во Срби и Арбанаси:
Како тоа Архонт Арбанас Прогон? Како тоа син на Прогон Гин(Ѓин) ? Како тоа Милан Шуфлај смета дека Арбанасите се Словени? Во кое место? Во која книга? Очигледно не е Срби и Арбанаси? Но во која?
Ај со останатите автори кои ги препорачувате:
Селиштев: "Это имя (Прогон) носил повидимому албанец. И от ХV-го в. имеется сведение об оседлых албанцах в Пологе: в вакуфе Кебир-Мехмед-Челеби упомянут сын Гьина (G’іn ogłі) в тетовском селе Крпине: за виноградником этого лица находился на горе виноградник Кебир-Мехмеда. Имя Гин указывает, что носитель его был албанец."
"Документы ХIV-го в. указывают не только на пастушеское и оседлое албанское население в западной Македонии и в Призренском крае, но и на албанцев, занимавшихся военным делом. Как вооруженная стража и воины, они служат по охране монастырских владений и у знатных лиц. Так было в Призренском крае, в Македонии, в областях греческих, венецианских и позднее турецких. Большой известностью пользовались в течение долгого времени наемные албанцы-воины и вооруженная стража. Въ числе войников монастыря св. Николая у села Добрушта (к с.-западу от Призрена) находился в 1355 г. Г и н Белый. Среди отроков властелина Ивана Пробѣштитовича, купившего землю и угодья в Штипе (вост. Македония), был „Г и н о арбанасин" ."
http://nevistini.blog.com.mk/node/256607
Иван Снегаров: "Така, писмата си до албанскитѣ архонти Григорий Камона и Иоанъ Плитъ, както и до кройския епископъ, Хоматианъ е написалъ по единъ и сѫщъ поводъ (бракътъ на Григория Камона съ вдовицата на брата на своя тъстъ, Гина) като хартофилаксъ на охрид. архиепископия. "
http://nevistini.blog.com.mk/node/256752
Како тоа, сите автори кои еве ги познаваме, и кои вие ги користите упорно во вашата книга, го зборуваат спротивното од она што вие го зборувате и им наметнувате други тези. Како само ли?
Имате ли проблем со Вистината ?
Слоивенските имиња на Кастриотите, доказ за нивното словенско потекло: ИВАН(татко), ВОИСЛАВА(мајка), синови: Репош, Станислав, Константин, Георгија, ќерки: Марија, Елена, Ангелина, Мамица. (страна 793)
Дека името Иван, го користеле само Словенските автори и се користело во комуникацијата со Словенските канцеларии и институции е јасно, затоа што Турците истиот лик и човек го нарекувале ЈУВАН додека Млечаните (Венеција) како Giovanni. Еве еден пример во врска со сето тоа:
Janush Huniadi (Јанош Хуњади, Османски)
Juvan Kastrioti(Иван Кастриоти, Османски)
Juvan Ili (Јованова земја, Османски)
Georgius Castriotius (Георг Кастриоти, Латински)
Giovanni Musachi (Иван Музака, Латински)
Juvan Musaki (Иван Музака, Османски)
Georgius Balsha (Георг Балша, Латински)
Giovani Kastrioti (Иван Кастриоти, Латински)
Djuradj Kastriot (Георг Кастриоти, Србски од страна на Цирковиќ)
Најдобар показател за ова е еден документ пронајден во Архивата во Венеција. Да видиме како е напишано името на таткото на Скендербеј, на почеток горе. Напишан на Србски, а преведен на Италијанско-Латински јазик.ИОВАНУ треба видно да се разликува од ИВАН и ЈОВАН. Да не е нешто измеѓу нив? Да проследиме:
Многу е јасно. Но колку ли треба да ти биде капацитетот на интелегенцијата, за да го разбереш ова? Многу мал.
Прогласување некого за Македонец, како што денес е модерно во Македонската историска наука, по пат на Име, кое воопшто нема никаква македонска ознака, името Иван, е Србско искривување на името Јован кое е Библиско но пред се е Еврејско, името Ѓорѓи е исто така Не-Македонско, туку Грчко и значи работник на земја, на нива, работник! Словенските влијанија во тоа време не само кај Кастриотите туку и кај сите албански кнежевска биле евидентни, затоа што во тоа време, јазикот на црквата бил божјиот јазик и оној кој морал да ги нагласува имињата дури и на потомците на тие кнежевства. Слична била ситуацијата и со Арапските имиња подоцна, каде според каноните и законите на Исламот, детето, односно потомокот на тоа семејство мора да носи убаво име кое го имплицира Кур`Анот. Така имињата Мусфата, Муса, Иса идр., станале закон и секојдневие кај Албанците, но тие имиња не ги направиле Арапи! Влијанието на црквата во тие простори била големо, и поради тоа, тие како покорници на црниот век, каде теократијата била иманентна во сите простори, и повикувајќи се на тие верски закони, почнале да ги користат имињата кои ги користеле нивните православни или католички браќа, а за тоа да стане посилно, придонел и Османлискиот замав низ Балканот и сојузот против Османлиите, генерирал таква свест кај Албанците.
До ден денес, во внатрешноста на Албанија, се наоѓаат антропонимите како Иван, Јоан, Станиша, Тодор, Мојсе, Мате итн, но тоа не ни дава за право да кажеме дека ти се Македонци или Словени, нешто што Поповски го рамни.
Дека мајката на Скендербеј не се викала воиСЛАВА ни пренесува и Македонскиот автор и истражувач Бобан Петровски, кој ти објаснува за нејзиното потекло за кое смета тој дека е Словенско, но името, не и го менува, како што тоа го прави Поповски, од Воисава во ВоиСЛАВА, нешто што претставува историски фалсификат, а тоа не го прават ни најлошите аматери.
Еве Петревски
„Податоци за Воисава се содржат во два извора. Јован/Иван Музаки, современик и соборец на Скендер-бег и добар познавач на благородниците од Албанија, во својата ’Генеалогија’ на три места ја споменува Скендербеговата мајка. Најпрво, кога зборува за таткото на Скендер-бег, вели дека Иван Кастриот со Воисава Трибалда имал четири машки и пет женски деца. Потоа, во друг дел во своето дело наведува дека мајката на Скендер-бег и жена на Иван се викала Воислава Трибалда. Најпосле, на местото каде што наведува дека Скендер-бег потекнува од Воисава и Иван наведува дека била од угледно семејство. Вториот извор каде што има спомен за Воисава е делото на Марин Барлети, биографот на Скендер-бег, кој информирајќи за родителите на славниот борец против османлиите, ја именува само како Воисава“, пишува Петровски.
„Треба да се признае дека Марин Барлети во 15 и 16 век имал повеќе смисла за мултиетничност отколку што го имаат тоа денешните современици кога зборуваат за демографските карактеристики на населението на одредена област“, подвлекува академик Иван Катарџиев, кој го напиша предговорот на биографијата на Скендер-бег. Тој, притоа, го посочува истражувањето на д-р Драги Ѓоргиев за населението во Дебарската каза во 15 век кога живеел и се борел Скендер-бег, користејќи турски документи од тој период.
„Во 1467/68 година, последните години од животот на Скендер-бег, во Дебарска каза имало 267 населени места со вкупно 2.175 христијански семејства и околу 10.800 жители. Пред востанието на Скендер-бег (1443) Дебарската област била под власта на татко му на Скендер-бег, Јован Кастриот, и се викала Јованова земја. Во тоа време Албанците биле христијани и тоа не може да биде критериум за етничкиот состав на населението. Според д-р Ѓоргиев, населението на Дебарската каза во тоа време, главно, било составено од Словени (Македонци), Албанци и Власи. Бројноста на споменатите етноси од место до место била различна. Нахиите Долго Брдо, Горен Дебар и Река во мнозинство биле словенски елемент, додека во Долен Дебар во мнозинство било албанското население“, нагласува академик Катарџиев.
http://www.utrinski.com.mk/default.asp?ItemID=2EAB6E7EDB67F74CB7E11ECDE28488E8
Eве како изгледа генеалогијата на Иван Музака (неколку фрагменти):
The aforementioned Lady Maria took with her only her grown up daughter Lady Porphida. Helena also had a daughter with her, called Voisava. Other women arrived, too, and were well received by the said king.
The said Lady Maria and Lord Arianiti Comnenus had eight daughters. The first was called Lady Andronica, the second Lady Voisava, the third Lady Chiranna, the fourth Lady Helena, the fifth Lady Despina, the sixth Lady Angelina, the seventh Lady Comita and the eighth Lady Catherine.
The second daughter called Donna Voisava was married to Lord John Cernovichi (Cernojevic), Lord of Montenegro and Zeta, and they had two sons. The first one was called Lord George and the second one was Lord Scanderbeg.
http://www.albanianhistory.net/texts16-18/AH1515.html
Што заклучивме? Нема ВОИСЛАВА, туку Воисава. Дури и тука Поповски аматерски со задна намера, сакаше да фалсификува.
Но што мисли за ова Албанскиот историчар Илми Велиу. Илми Велиу, смета дека и Воисава била од албанско потекло и дека не се сложува со тоа да таа потекнувала од племето на Трибалите, и за тоа му замерува на Барлети кој е главен извор за тоа но и Иван Музаки. Велиу смета дека Трибалите биле Тракијско племе, кое владеело со Централна Бугарија и денешна Романија и немале никакви можности да се бидат до Полог распространети, територија која и припаѓала на Илирска Дарданија и Скопје, но не на Трибалите. Ова грешка што ја прави Барлети, ја поправа Бобан Петревски, вели Велиу, кој открива дека зборот ТРИБАЛДА нека никаква врска со името на Трибалите, туку тоа е персонално презиме на Воисава, и тука јас ни кажува Илми Велиу, го убедив Бобан Петревски дека тој збор има тесно поврзано значење со Албанскиот јазик и во случај семантички да го разгледаме зборот, ќе ни испадне ТРИ во женски РОД, и зборот БАЛТА (balta) = КАЛ. Или појасно како трите калови, кој во албанскиот јазик има автентично значење дури може да се употреби и различна комбинација и конотација, како Balta e madhe, Te balta, Tre(tri) balta, Rruga e baltes идр. Потоа за името на таткото на Воисава, Илми Велиу ни кажува дека името ГРГУР исто така може да се протолкува со денешниот албански јазик, и името Гргуг или ГУРГУР, и ден денес се користи кај Албанците, а коренот ГУР (камен во превод), е корен на многу индоевропски зборови, како СИ-ГУР-ен, што на албански СИ- Како, ГУР-Камен, ен-суфикс. Именката Гур означува камен, и денес кај Албанците се користат имиња како Guralumi, Gurami, Guralaqi, Guraz итн., и Велиу тука смета дека името Гргур може да се чита и интерпретира како Ѓерѓ Гур, кое исто така има албанска конотација.
Уште една забелешка до името РепОШ, кое и во случај да има значење на Словенски јазик, суфиксот и е на Албански јазик, карактеристичен за Албанците, што значи еуфемизам и разгалување, така доаѓа и до МилОШ, а во случаеви и до ТанУШ.
Така во Албанскиот денешен јазик ќе најдеме:
Djalosh - детенце
Bardhosh - Белчо
Verdhosh - Жолтичок
Zemrush - Срценце
И имиња, како Тануш, Ласгуш, Бируш, Бајруш итн., до денешен се користат кај Албанците. Останатите имиња на семејството Кастриоти се не-Македонски, се Грчки или Библијски, така да уште еден промашај.
